Stefania Freyer (z domu Hulewicz)

Stefania Freyer (Hulewicz) urodziła się w 1927 r. w województwie wileńskim (obecnie Litwa). Mała Stefania miała szczęśliwe, pełne radości dzieciństwo. Rodzinną sielankę przerwał jednak wybuch II wojny światowej. Ojciec Stefanii – Stanisław został aresztowany przez Sowietów i osadzony w łagrze. Dziewczynka nie była wówczas świadoma, że już nigdy nie zobaczy swojego taty.

Stefania wraz z mamą, babcią i braćmi została wywieziona do Kazachskiej SRS 13 kwietnia 1940 r. Pomimo trudnych warunków życia, rodzinie udało się doczekać ogłoszenia „amnestii”. Przez Jangi-Jul, Aszchabad i Meszhed dotarli do Teheranu. W Iranie mama – Maria wstąpiła do wojska, a Stefania do Szkoły Młodszych Ochotniczek. Razem z ochotniczkami wyjechała do Palestyny, gdzie przebywała do 1946 r. W Nazarecie spotkała się z generałem Andersem. W połowie 1946 r. połączyła się z mamą i razem wyjechały do Wielkiej Brytanii.

„Ja mam zdjęcie, jak trzymam Andersa za rękę! Boże! Jak myśmy go spotkały! Jak on już wyjeżdżał, to była defilada i maszerowałyśmy przed nim. Jak wyjeżdżał to myśmy cały jego samochód pokryły w środku różami. Jak dziś pamiętam, jak on szedł do samochodu i się cofnął – róże, pachnące róże. Naprawdę!”

Tak swoje spotkanie z gen. Władysławem Andersem ze wzruszeniem wspomina Stefania Freyer. Na zdjęciu stoi obok generała, trzymając jego prawą rękę.